Watervijvers schreeuwen niet bepaald “onderhoudsarm” en moeten voortdurend worden schoongemaakt. Maar verrassend genoeg staan natuurlijke vijvers of ecosysteemvijvers eindelijk in de schijnwerpers, dankzij hun minimale vereisten voor menselijk ingrijpen. Wat hier een rol speelt, is dat de vijver zich in de eerste plaats bevindt in een gebied dat niet wordt omgeven door hoge bomen. Dit beperkt de verzameling schaduw en afgeworpen bladeren. Later plaats je water- en zuurstofplanten, zoals waterlelies, waterhyacinten, Egyptische papyrus en mozaïekplanten, in de vijver. Omdat ze de voedingsstoffen opgebruiken die anders de algen vetmesten, smoren ze het schoonmaakprobleem meteen in de kiem. Ondersteun echter de drijfplanten door de vijver te omringen met waterminnende randvegetatie zoals reuzenrabarber, varens, goudsbloemen en irissen. Wees erop voorbereid dat de vijver wordt overvallen door libellen, kikkervisjes en kikkers op zonnige gazons.
Hoewel je de esthetiek kunt aanvullen met koi of goudvissen, beperk je ze tot niet meer dan 10 per 100 gallon, anders vormen ze problemen. Borduur het gebied in plaats daarvan met zand, rotsblokken, stenen en houten dekken. Het belangrijkste nadeel van natuurlijke vijvers is dat ze behoorlijk wat centen kosten en mogelijk niet binnen uw budget passen. Kies onder dergelijke omstandigheden kleinere elementen, zoals een waterbak of fontein, die u zelf kunt maken door verweerde stenen kommen of stalen schalen te recyclen en waterplanten te laten drijven. Of plaats vogelbadjes om zangvogels te lokken.
