Verf en pigmenten werden ooit gemaakt met mineralen en andere stoffen waarvan nog niet bekend was dat ze giftig waren. Later bleek dat een aantal kleuren verf en kleurstof schadelijk waren, en er moesten alternatieven voor deze pigmenten worden gevonden. Een van de bekendste giftige kleuren was Scheele’s groen, genoemd naar de Zwitserse scheikundige die het in de 18e eeuw uitvond. De erfenis van dit pigment beïnvloedt nog steeds de mening over het gebruik van de kleur groen voor interieurs.
Het groen van Scheele was niet te geel en niet te blauw, maar een levendige tint ertussenin, een smaragd die doet denken aan bladeren en gras vol chlorofyl. Dit kunstmatige groen werd ironisch genoeg zo populair omdat het de kleuren van de natuur nabootste, ook al maakte de aanwezigheid van arseen in de verf het giftig voor gebruik binnenshuis. De onthulling van het gevaar ervan leidde tot de voortdurende overtuiging dat groen een ongelukkige kleur is.
De principes van kleursymboliek, gedeeltelijk gebaseerd op de psychologische impact van kleur, worden vaak gebruikt in de beeldende kunst, reclame en vele vormen van publieksgericht ontwerp. De symbolische betekenissen van Groen zijn divers. Groen wordt geassocieerd met de natuur, wat kan bijdragen aan een associatie met genezing of harmonie. Groen bevindt zich in het midden van het kleurenspectrum en zorgt voor balans tussen de warme en koele kleuren. En folkloristische geleerden zeggen dat groen soms wordt geassocieerd met gif, verval, schimmel of ziekte.
