Het water dat uit uw kraan stroomt, komt meestal uit bovengrondse bronnen (zoals meren, rivieren en reservoirs) of ondergrondse bronnen zoals watervoerende lagen. Omdat deze waterbronnen een verscheidenheid aan verontreinigende stoffen en ziektekiemen bevatten die mensen ziek kunnen maken, moet het water een meerfasig behandelingsproces doorlopen voordat het veilig is om te drinken. Tijdens de laatste fase van dit ontsmettingsproces worden chemicaliën zoals chloor of chlooramine (een verbinding gemaakt door chloor en ammoniak te combineren) toegevoegd om het water te desinfecteren en schadelijke bacteriën, parasieten en virussen te doden.
Omdat chloor meestal wordt geassocieerd met zwembaden en schoonmaakproducten, kan een bleekmiddelachtige geur in het drinkwater van uw huis alarmerend lijken. Zolang de hoeveelheid chloor of chlooramine echter niet groter is dan 4 delen per miljoen (ppm), zijn er geen gezondheidsrisico’s. Als u vermoedt dat uw chloorgehalte hoger is dan dit, kunt u een watertestkit gebruiken om er zeker van te zijn dat uw water veilig is om te drinken.
Het chloorgehalte in het meeste gemeentelijke drinkwater ligt tussen 0,5 en 2 ppm. Maar zelfs bij een niveau van 1 ppm kun je het chloor wellicht ruiken en proeven. Interessant genoeg blijkt uit onderzoek dat sommige mensen de smaak van chloorwater echt lekker vinden. Deze mensen drinken vaker kraanwater dan degenen die alleen flessenwater consumeren.
