Nu open haarden een alomtegenwoordig decorelement worden, hebben de meeste huishoudens tegenwoordig gemakkelijk toegang tot houtas. Omdat ze 20% calcium, 5% potas en 2% fosfor bevatten, samen met sporen van magnesium, ijzer, boor en dergelijke, is er veel om van te houden. Helaas is houtas mogelijk niet goed voor uw tuingrond, omdat het de zuurgraad neutraliseert door het hoge carbonaatgehalte (een nawerking na verbranding). Natuurlijk waarderen zuurminnende planten zoals rododendrons, rode esdoorns, camelia’s, bosbessen en berken de grotere alkaliteit niet en groeien ze in hun groeiachterstand. Om het nog erger te maken, sluiten andere planten zich aan bij hun gelederen als de reeds bestaande pH-waarde 6,5 bedraagt, omdat dat de meest gunstige voorwaarde is voor de opname en groei van voedingsstoffen.
Erger nog: sommige planten zijn na het eten van houtas kwetsbaarder voor syndromen als chlorose of aardappelkorst; koolsoorten die lijden aan knuppelwortels vormen hierop een uitzondering. Omdat de as zeer goed in water oplosbaar is, creëren overmatige toepassingen bovendien het risico van afvloeiing van het oppervlak, waardoor de bodem zout wordt en planten worden beschadigd. Je kunt het je niet eens veroorloven om asresten op het gebladerte achter te laten, omdat dit brandwonden kan veroorzaken. Een ander nadeel is dat het bronhout soms vervuild is met giftige elementen zoals lood en cadmium, die via de asmeststof in de planten kunnen terechtkomen. Om dergelijke gevolgen te omzeilen, moet u natuurlijk brandhout gebruiken en koste wat het kost behandeld hout vermijden. Baseer de toepassing van houtas op een grondtest en vergeet niet beschermende uitrusting te dragen, aangezien blootstelling huidirritatie veroorzaakt.
