De meeste deskundigen zijn het erover eens dat bemoste rozengallen zelden waardplanten beschadigen, ondanks dat de larven voedingsstoffen onttrekken aan het blad of de stengel waarop de gal zich bevindt. Bovendien creëert een wesp jaarlijks slechts één generatie (zij het een relatief substantiële generatie, waarbij volwassenen elk wel 60 eieren leggen), zodat ze zich niet snel zullen vermenigvuldigen en een plant inhalen. Bovendien zijn de wespen een bekende voedselbron voor grotere beestjes zoals vogels.
Sommige mensen vinden gallen echter onsmakelijk, omdat ze de groei van de plant verstoren en de mooie bloemen overschaduwen. Bovendien kan een plant met veel gallen gestrest raken en zelfs afsterven, omdat de groei voedingsstoffen wegtrekt uit vitale functies. Geïnfecteerde takken kunnen ook verdorren en boven de plaats van de gal vallen, maar deze negatieve effecten komen zelden voor.
Omdat ze doorgaans onschadelijk zijn, is het meestal het beste om ze met rust te laten in plaats van te proberen de bemoste rozengal te bestrijden met chemische insecticiden om van de wespen af te komen. Zoals we hierboven opmerkten, zijn de meeste tuingoeroes het erover eens dat rozen prima overleven met een paar gallen. Bovendien zijn pesticiden zelden effectief. Dit komt omdat het niet eenvoudig is om de toepassing correct te timen. Om effectief te zijn, moet je de wespen doden als ze in de lente uit de gal komen, voordat ze nieuwe eieren in de ontluikende bladeren kunnen leggen. Het toepassen van pesticiden op de gal zelf op elk moment van het jaar is vrijwel nutteloos, omdat de chemicaliën de larven die zich in hun beschermende nest nestelen niet kunnen bereiken.
