De ziekte van Bechterev is een chronische ontstekingsziekte die het gewrichtssysteem aantast. Het treft vooral de wervelkolom, maar ook de heupen en schouders. Naast de rug kan het ook andere delen van het lichaam aantasten, zoals de knieën, ribgewrichten en kleine gewrichten in handen en voeten. Het meest voorkomende beloop zijn echter degeneratieve veranderingen aan de wervelkolom, die in de laatste fase volledig verbeend en stijf worden. Ossificatie heeft een grote invloed op het momentum van het lichaam, waardoor we een steeds schevere houding waarnemen. De meest getroffen patiënten kunnen alleen in een permanente voorwaartse buiging bewegen.
Oorzaken van de ziekte van Bechterev
Helaas zijn de oorzaken van de ziekte van Bechterev nog steeds onbekend. Net als bij andere degeneratieve ziekten speelt de erfelijke factor een rol. De ziekte lijkt er ook voor te zorgen dat het lichaamseigen immuunsysteem inwerkt tegen gezonde lichaamsstructuren. We kunnen dus spreken van een auto-immuunziekte. In dit geval is de gebrekkige regulatie van het immuunsysteem gericht tegen de gewrichten in de wervelkolom of schouders. Waarom deze gewrichten vervolgens verstarren is niet voldoende bewezen. Virale infecties en stofwisselingsstoornissen worden besproken als andere oorzaken van de ziekte van Bechterev.
Manifestaties van de ziekte van Bechterev
In de beginfase van de ziekte voelt de patiënt pijn in de achterkant van de nek, knieën, gewrichten, billen of hielen. Een gevoel van angst op de borst of een ontsteking van de iris met een pijnlijk, gevoelig en rood oog is ook typisch. Patiënten praten ook over nachtelijke pijn in de onderrug, die tot aan de dijen schiet. Ochtendstijfheid en rugpijn na langdurig rusten of bij het opstaan zijn geen uitzondering.
De ziekte van Bechterev verloopt bij de meeste patiënten langzaam en in uitbarstingen. Van tijd tot tijd zijn er fasen met hevige pijn en een duidelijk gevoel van ziekte. In het latere stadium van de ziekte neemt de pijn af en nemen de patiënten definitief een voorwaartse buigpositie aan. De rug is rond en stijf en de buik rond.
Belangrijke gegevens
- De ziekte begint meestal tussen de leeftijd van 15 en 40 jaar. Bij mensen ouder dan 45 jaar komt het uitzonderlijk voor dat
- het verloop van de ziekte duurt gewoonlijk 15 tot 25 jaar en de toestand van de patiënt verslechtert geleidelijk – maar dit kan worden vertraagd,
- een ervaren reumatoloog kan redelijk betrouwbaar vaststellen of de persoon in kwestie de ziekte van Bechterev heeft,
- patiënten mogen sport niet vermijden. Hoewel ze niet iedereen kunnen helpen, vertraagt fysieke activiteit het verloop van de ziekte.
Medische therapie
Ten eerste moet de arts met zekerheid vaststellen of het werkelijk om de ziekte van Bechterev gaat. Hiervoor moeten diagnostische onderzoeken op röntgenfoto’s en CT worden uitgevoerd, evenals een bloedonderzoek. Helaas beperkt de therapie zelf zich alleen tot het vertragen van het verloop van de ziekte en het verminderen van de symptomen. De huidige medische wetenschap staat geen genezing van deze ziekte toe. Het doel van de therapie is om de verbening en verbuiging ervan tegen te gaan. Daarom is het noodzakelijk om zo snel mogelijk met gezondheidsgymnastiek te beginnen. Beweging is onvervangbaar bij de behandeling van deze ziekte.
Geneesmiddelen
- Niet-steroïde antireumatische geneesmiddelen, zoals Diclofenac of Indomethacine, hebben een ontstekingsremmend effect en verlichten pijn,
- corticoïden worden gedurende korte tijd gebruikt om acute ontstekingen van de gewrichten en de iris van het oog te verlichten,
- zogenaamde standaardgeneesmiddelen (Sulfasalazine of Methotrexaat) worden langdurig gebruikt om ontstekingen van gewrichten en pezen buiten de wervelkolom te onderdrukken,
- gewrichtskraakbeen wordt geholpen door de stof chondroïtinesulfaat, verkrijgbaar in verschillende preparaten.
Chirurgie voor de ziekte van Bechterev
De ziekte van Bechterev wordt zelden geopereerd. Bij een ernstig gekromde wervelkolom kan het rechttrekken van enkele wervels of hun groepen worden overwogen. In het geval van degeneratieve veranderingen in het heupgewricht die zijn aangetast door een ontsteking, is vervanging door een prothese mogelijk.
