Glaucoom, technisch gezien glaucoom, is een oogziekte waarbij de vezels van de oogzenuw afsterven. Deze zenuwen transporteren informatie van het netvlies naar de hersenen over wat we zien. Hun schade leidt tot blijvende schade aan het gezichtsvermogen of het volledige verlies ervan. Het ergste van niet-glaucoom is dat het geen zichtbare symptomen zoals cataract heeft. Daarom wordt het niet zo gemakkelijk herkend. Tegelijkertijd kan, als het op tijd wordt behandeld, schade aan het gezichtsvermogen worden voorkomen.
Als het te laat is
De meeste patiënten hebben geen kans om glaucoom te herkennen. Schade aan de zenuw veroorzaakt verhoogde intraoculaire vloeistofdruk. Maar je kunt het zelf niet herkennen. Dan zijn er black-outs en verlies van scherpte van het gezichtsveld. Maar het is te laat. Glaucoom is inderdaad een zeer verraderlijke ziekte. Zelfs een persoon met een relatief smal gezichtsveld kan nog steeds een goede gezichtsscherpte hebben. Dit verandert dan onverwacht en zeer intensief. Dan bestaat het risico op absoluut gezichtsverlies.
Hoe glaucoom op tijd detecteren?
Het is eenvoudig. Mensen boven de veertig moeten minstens één keer per jaar een oogonderzoek ondergaan, vooral als glaucoom in de familie zit. Tijdens een grondig onderzoek zullen moderne beeldvormingsmethoden van de zenuw worden toegepast. Hoewel glaucoom vooral mensen boven de veertig treft, kan het ook kinderen treffen. Het ontwikkelt zich in hen in het eerste levensjaar. Congenitaal glaucoom is te herkennen aan een grijze vertroebeling van het hoornvlies, scheuren van het oog en de vergroting ervan. Diabetici lopen ook risico op glaucoom.
Behandeling
Het is noodzakelijk om te onthouden dat glaucoom zeer moeilijk te herkennen is en dat de veroorzaakte schade onomkeerbaar is. Daarom wordt aanbevolen om ieder jaar een oogonderzoek te laten doen. Het is belangrijk om de ziekte op tijd te detecteren en met de behandeling te beginnen. De behandeling begint met verschillende combinaties van druppels. Als de behandeling met druppels mislukt, is laser- of chirurgische oogchirurgie de volgende stap. Meestal worden beide ogen aangetast tijdens het verloop van de ziekte.
