Anorexia nervosa en boulimia nervosa. Je hebt vast ook van hen gehoord. Ze zijn het meest bekend en we lezen erover in verschillende tijdschriften. Soms kijken we ook naar een reportage of een film waarin de ziekte voorkomt. Voor het overige gaat het ons echter niets aan. Onze kinderen lopen geen risico op deze ziekten. Echt? Weet u dat er aan het begin van de ziekte alleen maar een plagende opmerking kan zijn?
Tienermeisjes in de zoeker
De adolescentie is niet gemakkelijk voor meisjes. Niet alleen veranderen de hormoonspiegels, maar ook het algehele uiterlijk. De menstruatie treedt op, het personage krijgt vrouwelijke trekken en de eerste emotionele uitbarstingen komen. Dit alles is een grote last. De meiden krijgen met veel veranderingen te maken. De mensen om haar heen zullen deze veranderingen beginnen op te merken, en het meisje kan het doelwit zijn van ongepaste opmerkingen. Ja, zelfs één woord dat voor de grap bedoeld wordt, kan enorme pijn veroorzaken. De ervaringen zijn in deze periode veel intenser en meisjes zijn gevoeliger voor kritische opmerkingen. De adolescentie is de periode waarin eetstoornissen het vaakst voorkomen bij kinderen. Naast meisjes kunnen ook jongens gevaar lopen.
Wat moet u opmerken?
Een hele reeks symptomen kan ook een uiting zijn van enkele andere, veel voorkomende ziekten en betekent zeker niet onmiddellijk boulimie of anorexia. In ieder geval moet u opletten en het kind meer controleren. Zodra het kind ondervoed raakt of last heeft van dagelijks braken, is de behandeling erg moeilijk en langdurig. Als u het probleem vroegtijdig onderkent, heeft u de beste kans op een snelle oplossing.
Houd er rekening mee dat:
- zodra het kind weigert met u aan de gemeenschappelijke tafel te eten,
- mist een deel van de dagelijkse maaltijden,
- gooit snacks weg
- vermijdt een aantal voedingsmiddelen,
- te veel sporten
- brengt veel tijd door op het toilet.
Bij meisjes kun je ook gemiste menstruaties opmerken. Het kind is prikkelbaar, heeft een slecht humeur, heeft geen energie. Is in conflict of huilt. Hij trekt zich in zichzelf terug en beperkt de contacten met leeftijdsgenoten.
Hoe je dat doet?
Als u het minste vermoeden heeft dat er iets aan de hand is, gaat u eerst naar de kinderarts. Pak je eetstoornis zeker niet alleen aan. Een kinderarts is degene die een eetstoornis diagnosticeert en passende therapie voorstelt of een andere oorzaak van het probleem ontdekt. Voedselallergieën of ziekten van het spijsverteringskanaal kunnen ook de oorzaak zijn.
