De laatste tijd ontdekken mensen steeds meer dat wat ze aangeboden krijgen door binnenlandse winkelketens, die vrijwel allemaal eigendom zijn van buitenlandse eigenaren, niet bepaald het echte werk is. Alleen al de steeds stijgende prijzen dreven velen over de grenzen heen, waar mensen bijvoorbeeld in Polen of Duitsland zien hoe het werkt. En dat ze voor minder geld een aanzienlijk hogere kwaliteit kunnen krijgen.
Hoe het elders werkt
Er zijn veel aspecten van wat er moet veranderen in lokale supermarkten en hypermarkten. De Agrarische Kamer van Tsjechië is bijvoorbeeld onlangs actief geworden in het vestigen van de aandacht op misstanden, wat de manier waarop winkelketens goederen kopen hindert. Ze leggen zich volledig neer bij het ondersteunen van de lokale productie, hoezeer hun marketingteams ook de indruk proberen te wekken dat ze dat doen. Integendeel, ze kopen normaal gesproken de goedkoopst mogelijke gewassen uit alle hoeken van de wereld.
Dit brengt een aantal negatieve zaken met zich mee. Ten eerste verliezen binnenlandse boeren hun natuurlijke afzetmarkt, namelijk de Tsjechische consument. Maar de belangrijke intermediair tussen hem en hen zijn juist de bedrijfsketens. Ze zijn echter vooral geïnteresseerd in goedkoop kopen en duur verkopen. Een ander probleem is het feit dat volledig gangbare gewassen, zoals uien, helemaal vanuit Nieuw-Zeeland naar ons toe komen. Stel je de CO2-voetafdruk voor waartegen we op andere fronten met andere en nogal restrictieve middelen strijden.
Vertegenwoordigers van de Agrarische Kamer voerden een interessant onderzoek uit. Ze wilden weten of winkelketens zich elders, vooral in hun land van herkomst, ook zo gedroegen. Ze gingen daarom naar Oostenrijk, waar ze verschillende winkels bezochten van Oostenrijkse ketens die ook op ons grondgebied actief zijn. Dit zijn voornamelijk Billa- of Penny-winkels. Ze ontdekten al snel dat deze winkels, begrijpelijkerwijs waar mogelijk, groenten en fruit uit eigen productie verkopen.
Hier moeten dingen veranderen
Laten we bijvoorbeeld eens kijken hoe het eruit zag met appels. Zowel in Oostenrijk als in Tsjechië worden ze op relatief grote schaal geteeld. En geen van de Oostenrijkse winkels stond zichzelf toe geïmporteerde appels te verkopen. Slechts in één van de winkels lagen appels uit Zuid-Tirol, dat formeel onder Italië valt, maar sterke historische en geografische banden heeft met Oostenrijk.
Maar als je in dezelfde winkels in Tsjechië kijkt, zie je dat Tsjechische appels slechts een van de vele zijn. Meestal kom je er wel een paar tegen, maar die lopen vaak achter op die uit Polen, Nederland, Italië, Zuid-Afrika of Nederland. Kortom, van over de hele wereld. Je zou kunnen zeggen dat het goed is dat de Tsjechische consument zo’n keuze heeft. In het geval van appels is dit echter nogal discutabel.
Agrariërs stellen dat supermarkten in westerse landen de lokale productie proberen te ondersteunen, terwijl handelaren in Tsjechië zich puur gedragen om de meeste winst te maken. Ze kijken niet naar duurzaamheid of het belang van de klant.
Foto: Shutterstock
