De afgelopen twee jaar werd de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) gezien als een min of meer erkende autoriteit in de strijd tegen de covid-19-pandemie, maar de reikwijdte ervan is veel breder. Het doel van deze multinationale organisatie, die meer dan 8.000 vertegenwoordigers van verschillende gezondheids-, wetenschappelijke en bestuurlijke beroepen verenigt, is het coördineren van de procedure bij een grotere bedreiging voor de gezondheid, het deelnemen aan de preventie van diverse ziekten en het zorg zo toegankelijk mogelijk te maken.
De deskundigen van de vereniging in deze organisatie houden zich onder meer bezig met wetenschappelijk onderzoek naar vele aspecten van menselijk gedrag en hun effect op de gezondheid. Recent onderzoek, uitgevoerd in samenwerking met de Internationale Arbeidsorganisatie, richtte zich op de gezondheidseffecten van de hedendaagse typische werkstress en lange uren op het werk.
Mannen moeten voorzichtiger zijn
De resultaten van dit onderzoek zijn alarmerend omdat ze laten zien dat een meer permanente werklast, vertegenwoordigd door een wekelijkse arbeidsduur van meer dan 55 uur, de doodsoorzaak was door hartziekten (bijna 350.000 gevallen) en beroertes (bijna 400.000 gevallen). wereldwijd. In de ruim vijftien jaar dat deze gegevens zijn verzameld en bijgehouden, is het aantal van deze gevallen snel toegenomen, met meer dan 40% voor hartziekten en bijna 20% voor beroertes.
Gezien het feit dat dit mondiale cijfers zijn, is het niet zo verwonderlijk dat mannen in dit opzicht een veel groter risico lopen, aangezien zij verantwoordelijk zijn voor bijna driekwart van al deze sterfgevallen. Volgens andere perspectieven vormen werknemers en mannen van middelbare en oudere leeftijd die in de regio Zuidoost-Azië en de westelijke Stille Oceaan wonen, tussen de 60 en 80 jaar oud, ook de groepen die het meeste risico lopen.
Verborgen beroepsdreiging
Volgens het onderzoek groeit de trend van een grotere wekelijkse arbeidstijd nog steeds en is deze nu al een gangbare realiteit voor bijna 10% van de wereldbevolking. Bovendien werd deze ontwikkeling, net als op de meeste andere gebieden, beïnvloed door de pandemie, die een enorme toename te zien gaf in online werken, thuiswerken en andere soortgelijke manieren van werken. Deze manier van werken levert zeker voordelen op voor zowel de werkgever als de werknemer, maar houdt ook een verborgen bedreiging in, omdat het overigens relatief duidelijke onderscheid tussen de tijd besteed aan werken en de vrije tijd vervaagt, wat de mogelijkheid biedt voor rust en regeneratie. De WHO vestigt daarom de aandacht op de noodzaak om de werktijden redelijkerwijs onder de grens van 55 uur per week te stellen en zo het risico op onnodige voortijdige sterfgevallen van overwerkte werknemers effectief te verminderen.
Eenvoudige regels voor een gelukkig, niet alleen werkleven
Wat betreft specifieke instrumenten die kunnen helpen om op dit vlak de balans te bewaren, wordt bijvoorbeeld een vorm van zogenaamde gedeelde banen aangeboden, die ervoor zorgt dat een werknemer niet gedwongen wordt 55 uur per week of zelfs meer te werken, maar hetzelfde soort werk wordt verdeeld over meerdere werknemers. Het is ook mogelijk om een maximum aan werktijden vast te stellen en tegelijkertijd de invoering van de verplichting tot overwerk te verbieden. De nadruk moet altijd in de eerste plaats liggen op het vinden van een match tussen de behoeften en eisen van de werkgever en de legitieme belangen van werknemers, die vaak worden vertegenwoordigd door organisaties die opkomen voor hun rechten.
Als, zoals sommigen vaak zeggen, de pandemie van het coronavirus kan worden gezien als een kans om iets te veranderen en anders te beginnen, dan zou dat ook op dit gebied het geval moeten zijn, omdat de mens en zijn gezondheid altijd op de eerste plaats moeten staan, en een vervulde, volledige leven.
Foto: Shutterstock, bron:
